ب) حال جمله

به این صورت است که یک جمله، حالت اسم معرفه قبل خود را بیان می کند که به ۲ جمله اسمیه و فعلیه تقسیم می شود:

۱) حال جمله اسمیه:  ترکیبی از مبتدا و خبر است که حالت اسم معرفه قبل از خود را بیان می کند. شاخص معروفی که در آن

 وجود دارد «واو حالیه» است:

فرمول: ..اسم معرفه.. + و + ضمیر منفصل + خبر

جاءَ التّلامیذُ و هم صامتونَ

در اینجا « هم صامتونَ»جمله حالیه است .

دانش آموزان آمدند در حالیکه ساکت بودند.

۲)حال جمله فعلیه: (کتاب درسی به آن اشاره نکرده است اما بد نیست که آن را بدانید)

یک فعل حالت اسم معرفه قبل از خود (صاحب حال) را بیان می کند:

فرمول: …. اسم معرفه …. فعل

۳ شرطی که این فعل می تواند حال باشد:

1. با اسم معرفه مطابقت کند.
2. درباره اسم معرفه توضیح دهد.
3. نقش دیگری نداشته باشد و زائد باشد.

خَرَجَ النّاسُ الی الشَّوارع یهتفونَ ضدّ المُستکبرینَ

در اینجا «یهتفونَ»جمله حالیه است .

مردم به سوی خیابان ها خارج شدند و ضد مستکبران شعار میدادند.

نکته ترجمه: در ترجمه جمله حالیه ابتدا عبارت (در حالیکه، که) را می نویسیم.

نکته: وقتی حال به صورت جمله می آید اعراب آن محلاًّ منصوب می شود.